Foo Fighters - Wasting Light

2011 tarihli albüm çok yeni olmamakla birlikte, bu çalışmanın, pek fazla sevmediğim, içi son yıllarda boşaltılmış, modern, "mainstream" rock türü içerisinde parlayan, son yıllarda yapılmış en iyi çalışmalardan biri olduğunu düşündüğüm için kritiğini yapmak istedim.

Foo Fighters'ın frontman'i Dave Grohl'un davulculuğunu yaptığı Nirvana ile pek aram yoktur. Bana çok hitap etmez. Öte yandan, özellikle Wasting Light ile birlikte, Foo Fighters'ın, giderek köhneleşen modern rock piyasasında altın gibi parladığını düşünüyorum.

Albüm analog kaydedilmiş. Çiğ ve son derece agresif bir sound'a sahip. Dave Grohl'un tutkulu vokalleri de son derece oturaklı. Albüm baştan sonra hız kaybetmiyor. "Bridge Burning" ile harika bir başlangıç yapıyor. Ama asıl parlayan şarkı "Dear Rosemary". Son derece "catchy" bir şarkı, zor hazmedilen bir tip değil, basit ama çok eğlenceli. Zaten albüm yapı olarak düz. Bu kötü bir şey mi? Değil. Saniye 1500 tane nota basmakla kaliteli müzik yapılmış olmuyor. Wasting Light'ta ruh var, heyecan var. Analog, tertemiz kayıtlar var. Örneğin Dream Theater'ın kompleks ama içi boş "çoğu" albümünden (her çalışmasından bahsetmiyorum) daha kaliteli.

Bol distortion'lı, gain'li, belki az gamlı ama yağ gibi akan bir albüm arıyorsanız mutlaka dinleyin. Foo Fighters, Wasting Light ile birlikte son yılların en iyi ana akım rock albümüne imza atmış bulunmakta. Kapağı bile "tatava" yapmıyor.